ฉันทำงานเป็นพนักงานบริษัท ฉันเคยสอนงานน้องใหม่คนหนึ่งชื่อ กร กรเป็นเด็กผู้ชายที่มาจากกรุงเทพฯ มีความมั่นใจในตัวเองสูง พูดจาตรงไปตรงมา กระตือรือร้นในการทำงาน และน้องก็ย้ายไปประจำอีกจังหวัดหนึ่ง ผ่านไป 5 ปีที่ฉันไม่เคยได้ติดต่อน้องเลยถึงจะทำงานที่บริษัทเดียวกัน เราบังเอิญมาเจอกันเพราะฉันทราบมาว่าน้องจะมาประชุมที่จังหวัดที่ฉันอยู่ ฉันจึงนำเอกสารไปฝากน้องนำเสนอผู้บริหาร วันนั้นเราได้คุยกันอีกครั้งหลังจากที่ไม่เจอกันมาหลายปี กรดูสดใสร่าเริง และกระตือรือร้นพูดจากับฉันเหมือนเดิม ฉันบอกน้องว่าพรุ่งนี้จะมารับเอกสารนะ และเราก็แยกย้ายกัน
แต่ใครจะไปรู้ว่า วันนั้นเป็นวันที่ฉันเจอน้องเป็นครั้งแรกในรอบ 5 ปี และเป็นครั้งสุดท้ายที่เจอกัน ตี5ของเช้าวันใหม่ รุ่นพี่ที่ทำงานส่งข้อความมาบอกฉันว่า กร เสียชีวิตแล้วเมื่อคืนเพราะอุบัติเหตุ กรไม่มีโอกาสแม้จะได้รับการปฐมพยาบาลเบื้องต้น หรือนำส่งโรงพยาบาล เพราะกรไม่ได้รัดเข็มขัด คนขับรถเมากรนั่งเบาะหลังมีอาการเมาเช่นกัน เมื่อถึงที่เกิดเหตุที่เป็นทางโค้งจึงเกิดอุบัติเหตุขึ้น เมื่อฉันได้ทราบข่าวฉันตกใจมากและไม่เชื่อ แต่สุดท้ายข่าวนั้นก็เป็นเรื่องจริง
หลังจากนั้นทางครอบครัวกรก็มารับร่างน้องไปบำเพ็ญกุศลที่กรุงเทพฯ และก็เริ่มมีเรื่องราวหลังความตายของน้องเล่าต่อๆกันมา
รายแรก เล่าให้ฟังว่า คืนที่กรประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตเขายังไม่ได้ทราบข่าว แต่เขาได้ยินเสียงกรไอถี่มากที่ห้องพักพนักงานติดกัน และเป็นปกตินิสัยของกรอยู่แล้วจึงไม่ได้สงสัยอะไร แต่พอทราบข่าวในตอนเช้าน้องคนนั้นถึงกับกลัวและไม่ยอมพักที่ห้องพักพนักงานเป็นเดือนเลยทีเดียว
เหตุการที่สอง รถประจำตำแหน่งที่กรขับ ยังจอดอยู่ที่หน้าสำนักงานจึงให้ทีมงานเลื่อนรถกรไปจอดที่จอดรถ ทีมงานที่ขับรถกรได้กลิ่นเหมือนกลิ่นตัวของกร ซึ่งตอนแรกที่เข้าไปนั่งไม่ได้กลิ่นอะไร และยังมีเสียงแตรดังออกจากรถโดยไม่มีใครอยู่ในนั้นอีก เล่นเอาหลอนทั้งออฟฟิส
เหตุการที่สาม เกิดขึ้นกับตัวฉันเอง ด้วยความที่เจอกันครั้งแรกและครั้งสุดท้ายวันนั้น ยังทำให้ฉันคิดถึงกรตลอด ค่ำวันพระแรกที่กรเสียฉันจึงสวดมนต์และกรวดน้ำอธิษฐานแผ่บุญกุศลให้กร เพียงน้ำหยดแรกที่ลงดินมีเสียงเหมือนคนสิ่งอยู่นอกรั้ว และตามด้วยเสียงหมาหอนไล่มาจากปากซอย เสียงเดินนั้นอ้อมไปจนถึงหลังบ้าน และแล้วประตูหลังบ้านที่ทำด้วยสังกะสีก็ถูกอะไรบางอย่างตี 2-3 ครั้ง แล้วก็ประตูก็ค่อยๆเปิดออกเองทั้งๆที่ตัวล็อคอยู่ด้านใน ฉันรับรู้ได้ว่ากรมารับบุญที่ฉันอธิษฐานให้ แต่ฉันไม่อยู่ดูจนว่าใครเปิดประตูหรอกนะ ฉันรีบวิ่งเข้าบ้านโดยไม่คิดจะมาปิดประตูเลย แต่หลังจากนั้นก็ไม่มีใครได้เจอกรอีกเลย “คงไปเป็นเทวดาที่ไหนสักแห่งแล้ว”
